Америк орны үлгэр дууриалал гэж сонин эд байгаа юм шүү. Хэдийгээр Обама ялсан нь дээр байсан мэт боловч учир зүггүй мэгширтэл уйлаад л, миний амьдралын хамгийн аз жаргалтай мөч энэ тэр гээд ярилцлага өгөөд байгааг харах муугүй инээдмийн жүжиг үзсэнээс хавьгүй дээр юм.
Кениа улсын ерөнхийлөгч нь 11 сарын 6-ны өдрийг албан ёсоор баярын өдөр болгоно гэж зарлахыг сонсоод мэл гайхлаа.
Хэдэн зуун жил дарлагдаж зовцгоосон ард түмэн шиг одоо бүх юм сайхан болно, одоо бүх юм өөрчлөгдөнө гэх мэтээр дэндүү дүүрэн гэмээр итгэл найдвараа өгч байгаа хүмүүсийг хархаар сонин санагдах юм. Гол нь тэр их итгэл найдварыг нь энэ хүн биелүүлж чадахгүй бол яахав, амласан амлалтууд нь зүгээр л нэг жүжиг мэт байсан бол яана гэх мэт асуултууд толгойд орж ирж байх юм.
Сонгуулийн компанит ажил нэрийдлээр гэр бүл, эхнэр хүүхдүүдээ тайзан дээр хөтөлж гаргаж ирээд л сайн эцгийн, сайн удирдагчийн дүр эсгэдэг нь зөвхөн Обама ч биш урд урьдын туршлагыг давтаж буй мэт. Нэг л хэлбэрдэлтэнд баригдаад байгаa сэтгэгдэл төрсөн. Заал дүүрэн зөвхөн өөрийгөө шүтдэг улсуудыг цуглуулж байгаад (бас л гайхмаар) бүгдэнд нь нэг нэг Америкийн туг бариулж байгаад л амьд шоу тоглохыг үзүүлэх юм аа. Мөн түүнчлэн сонгуулийг үнэн зөв олны хүртээл болгохын тулд элдэв орчин үеийн сансрын техник технологи ашиглалаа гэж их бахархан шуурах нь Америк улс тэр чигээрээ л дэлхийг ноёрхоно, биднээс өөр мундаг улс байхгүй гэсэнтэй агаар нэгэн адил.
Энд жишээ нь хэзээ ч хэнбyгай нь ч сонгуульд яллаа гээд тайзан дээр эхнэр хүүхдүүдээ гаргаж ирээд олны өмнө үнсэлдэн жүжиг тавьдаггүй учир их л содон харагдах юм. 

Америк Улсын сонгууль аа гэж, дүрдээ асар итгэсэн муугүй найруулсан сайн жүжигчидтэй сүүдэр ший юм даа.